تشکیل سازمان زنان ایران و اهداف آن

کافه تاریخ- کشکول

در تاریخ 19 مرداد 1345 پیامی از شبکه سراسری رادیوایران پخش شد، که در آن اشرف پهلوی تشکیل سازمان زنان ایران را اعلام کرد. او در این پیام چنین گفت:

«جنبش اجتماعی بانوان ایران که از سالھا پیش با تشکیل گروه ھای مختلف و تخصصی آغاز شده بود، با به دست آوردن نتایج ثمر بخش و غیر قابل انتظار اینک مراحل تکمیل خود را طی می کند و این گروه ھا در راه شناساندن مقام زن به جامعه نقش عمده ای را ایفا کرده اند»1

به این ترتیب اشرف پهلوی افزون بر عناوین مختلفی که داشت، به عنوان « ریاست عالیه سازمان زنان ایران» مطرح شد و جراید و رسانه ھای مختلف دیداری و شنیداری کشور از او با این عنوان جدید یاد می کردند.

اعزام دختران به خدمت سربازی و حضور بدون حجاب در پادگان ھا، یکی از اولین اقداماتی بود که پس از تشکیل سازمان زنان ایران و زیر پوشش شعار تساوی زن و مردانجام شد. رژیم پهلوی ترتیبی اتخاذ کرده بود که این برنامه از سوی سازمان زنان ایران و به عنوان یکی از اھداف و خواست ھای دختران و زنان کشور مطرح شود. به ھمین سبب اشرف پهلوی در سخنرانی نخستین اجلاسیه مجمع عمومی سازمان زنان ایران که در آبان ماه 1345 در تهران برگزار شد، به این امر پرداخت.

در قطعنامه پایانی این اجلاس از دولت تشکیل سپاه دانش و عمران با شرکت زنان ایرانی واعزام آنان به روستاھا خواسته شد.متعاقباً دولت با تدوین لایحه خدمات اجتماعی زنان ایرانی، خدمت سربازی برای دختران دیپلمه و لیسانسه و دکتر را اجباری کرد وسازمان وظیفه عمومی کشور آنان را به خدمت وظیفه احضار نمود و پس از 6 ماه آموزش نظامی در پادگان ھا، آنان را به روستاھا فرستاد.به موجب این قانون، ارائه گواھی پایان خدمت سربازی و یا معافیت از آن، در شمار یکی از مدارک ضروری برای استخدام زنان در ادارات و سازمان ھای دولتی و غیردولتی قرار گرفت و کلیه سر دفتران نیز مکلف شدند تا از ثبت ازدواج دخترانی که به خدمت سربازی نرفته اند خودداری نمایند و این قانون تا بھمن ماه 1357 و پیروزی انقلاب اسلامی برقرار بود. اگر چه در زمان نخست وزیری شریف امامی،عملا مسئله سربازی رفتن دختران منتفی شد.

از دیگر اقداماتی که سازمان زنان برای جلب توجه مردم بویژه زنان کشور بدان دست زد، زمینه سازی تدوین لایحه حمایت از خانواده و ایراد فشار برای تصویب آن در مجلسین شورای ملی و سنا بود .

یکی از مواد قانون حمایت از خانواده، سقط جنین و قتل نفس را مجاز می دانست و آن را منوط به خواست و تصمیم گیری زنان دانسته بود.

اشرف در این باره می نویسد:

«تا زمان انقلاب [اسلامی ] ... ما حتی موفق شده بودیم که سقط جنین را ... امکان پذیر سازیم. زیرا مذھب اسلام راه دیگری را در برابر ما باز نگذاشته بود. با خارج ساختن مسئله سقط جنین از محدوده حقوقی جنایت وبا ایجادیک سلسله قواعد پزشکی، راه را برای تصمیم گیری زن در این باره باز کردیم...»2

بدین ترتیب در سایه حمایت ھای اشرف علاوه بر آنکه سقط جنین -که درشرع اسلام قتل نفس شمرده میشود - آزاد شد و تحت لوای قانون حمایت از خانواده، قوانینی به تصویب رسید که عمده ترین ھدف آن متلاشی کردن خانواده ھا بود.مقوله ای که امروز اشرف پھلوی با افتخار از آن دم میزند. البته زمانی که دھ ھا انسان بیگناه به جرم مخالفت با اشرف و به دستور وی به مرگ محکوم شده اند، حتما قتل نفس کودکان برای وی چندان مهم نبوده است!

پی نوشت ها:

کتاب نیمه پنهان؛ (اشرف پهلوی در حسرت آرزوهای بر باد رفته). چاپ سوم. جلد 34 . ص 46
همان ص 48