حکومت پهلوی بر این باور بود که در میان مردم از مشروعیت زیادی برخوردار است. انگار نه انگار که از مشروعیت نداشته حکومت پهلوی، پس از کودتای 28 مرداد و سرکوب های پس از آن چیزی باقی نمانده بود. این توهم مشروعیت بود که باعث می شد تا حکومت تصور کند همه مخالفینش از دشمنان خارجی اش ماموریت مبارزه با حکومت را گرفته اند. از این رو بود که حاضر نبود بپذیرد، نیروهای مخالف خود به تئوری پردازی و سازماندهی حزبی پرداخته اند: