همه حکومتها از چهره اجبار برخوردارند. چهره اجبار، از آن روست که حکومت بتواند نظام را در کشور برقرار کند. اما حکومت های استبدادی برای همه رنگ کردن مردم با خود و مقابله با هرگونه مخالفتی از این ابزار استفاده می کنند. حکومت پهلوی از آن جمله حکومتها بود. ساواک به عنوان دستگاه امنیتی این رژیم، از همه ابزارها برای مواجه با مخالفین سود می جست. یکی از این ابزارها شکنجه بود . . .
۱
همه حکومتها از چهره اجبار برخوردارند. چهره اجبار، از آن روست که حکومت بتواند نظام را در کشور برقرار کند. اما حکومت های استبدادی برای همه رنگ کردن مردم با خود و مقابله با هرگونه مخالفتی از این ابزار استفاده می کنند. حکومت پهلوی از آن جمله حکومتها بود. ساواک به عنوان دستگاه امنیتی این رژیم، از همه ابزارها برای مواجه با مخالفین سود می جست. یکی از این ابزارها شکنجه بود:
«پس از وقوع قیام 15 خرداد 1342 و برقراری حکومت نظامی، شکنجه در زندان های شهربانی عمومیت یافت و شدت پیدا کرد . تمامی اتاق های بازجویی مجهز به وسایل شکنجه شدند. طیب حاج رضایی، حاج اسماعیل رضایی و مهندس عبودیت از جمله کسانی بودند به شدت شکنجه شدند. شلاق زدن، ممانعت از خوابیدن و دستبند قپانی زدن از جمله شکنجه های رایج بود. متهم را روی تخت چوبی به پشت می خواباندند و به کف پاها و دست هایش شلاق می زدند. سیلی زدن به صورت و گوش متهم یک امر بدیهی بود. بدن متهم را با استفاده از منقل برقی می سوزاندند و گاهی او را تهدید به لواط می کردند.»
منبع: حشمت الله سلیمی، شکنجه به روایت شکنجه‌گران ساواک، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1387، ص 88 – 89
cafetarikh.com/news/36198
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.