قحطی بزرگ واقع شده در ایران در فاصله سالهای 1917 تا 1919 میلادی را باید هولوکاست واقعی در تاریخ معاصر ایران و جهان به شمار آورد. قحطی ای که در نتیجه آن حدود نیمی از جمعیت ایران تلف شد. نکته جالب توجه و شرم آور آنکه دولتهای غربی و پیروز جنگ اول جهانی از جمله بریتانیا در مجموعه مذاکرات خود در ورسای با تائید این قحطی به ذکر دلایلی برای توجیه آن پرداخته اند . . .
۰
قحطی بزرگ واقع شده در ایران در فاصله سالهای 1917 تا 1919 میلادی را باید هولوکاست واقعی در تاریخ معاصر ایران و جهان به شمار آورد. قحطی ای که در نتیجه آن حدود نیمی از جمعیت ایران تلف شد. نکته جالب توجه و شرم آور آنکه دولتهای غربی و پیروز جنگ اول جهانی از جمله بریتانیا در مجموعه مذاکرات خود در ورسای با تائید این قحطی به ذکر دلایلی برای توجیه آن پرداخته اند. محمد قلی مجد با استناد به اسناد به جای مانده مربوط به این کشتار در کتاب خود می نویسد:
«از نظر ما جالب ترین جنبه سند ارائه شده به کنفرانس ورسای بحث این سند درباره قحطی و دلایل آن است. این سند با ارجاع مختصری به خسارت ایران و «جمعیت تلف شده اش» شروع می شود و می نویسد: با وجود آنکه ایران کشوری بی طرف بوده است، در مقایسه با کشورهایی که از سوی یکی از طرفین متخاصم حمایت می شدند خسارت جنگی بیشتری دیده است. موضع این کشور به عنوان کشوری که مورد تهاجم قرار گرفته، ایالاتش ویران شده و جمعیتش تلف شده به طور مشابه و به درستی این حق را می دهد که از کشورهای متخاصم طلب غرامت و خسارت کند.»
cafetarikh.com/news/36369
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.