انگلیس و آمریکا، اگرچه نهایتا مردمانی از یک نژادند و اگرچه در طول جنگ جهانی دوم در کنار یکدیگر و در قامت دولت های متفق جنگیدند، اما با همه این احوال هرگز رقابت و مواجهه با یکدیگر را کنار ننهادند؛ نمونه این امر در وقایع پس از جنگ جهانی دوم خود را نشان داد . . .
۰
انگلیس و آمریکا، اگرچه نهایتا مردمانی از یک نژادند و اگرچه در طول جنگ جهانی دوم در کنار یکدیگر و در قامت دولت های متفق جنگیدند، اما با همه این احوال هرگز رقابت و مواجهه با یکدیگر را کنار ننهادند؛ نمونه این امر در وقایع پس از جنگ جهانی دوم خود را نشان داد:
«به هر تقدیر آمریکا پس از قضیه آذربایجان علنا وارد صحنه سیاست ایران شد و بتدریج جای بیشتر اشغال کرد و انگلیس را عقب زد. نه تنها در ایران در همه جا همین شد. انگلیس با آن که از جنگ دوم فاتح بیرون آمد ولی بتمام معنا رمق باخته بود و دیگر نمی توانست امپراتوری سابق را حفظ کند. در مقابله با کمونیست ها هم مشابه آنچه در ایران گذشت در یونان اتفاق افتاد و تا حدودی در ترکیه. آمریکا قدرت خود و حضور نظامی خود را در اروپای بعد از جنگ بر پایه قرار داد استوار کرد یعنی بر پیمان آتلانتیک شمالی که در چهارم آوریل 1949 منعقد شد. مبارزه با کمونیسم را ترومن در سال 1946 شروع کرد با آن برنامه یی که برای یونان و ترکیه ارائه داد و دنباله اش بصورت اصل 4 ترومن در ایران اجرا شد. این آغاز جنگ سرد بود.»
منبع: احمد میرفندرسکی، دیپلماسی و سیاست خارجی ایران، به کوشش: احمد احرار، تهران، نشر علم، 1382، ص 83 – 84
cafetarikh.com/news/36529
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.