در سواحل بحر خزر یعنی در گیلان و مازندران غالباً خانهها را با چوب میسازند و بام آنها را هم با سفال یا ساقه برنج می پوشانند. در قلعه ها ، اطاقها در اطراف محوطه ساخته میشوند و بدیوار قلعه تکیه دارند.
خانههای روستائیان در دوره روستائیان اغلب از خشت و گل و یا چوب ساخته میشد. دو شکل رایج و متداول خانه روستائیان، دهکده و یا قلعه بود که ساخت هر کدام از آنها تحت اصول و ضوابط مشخصی صورت میگرفت.
«روستائیان در دهکدهای زندگانی میکنند و هر خانواده خانههای روستائی برای خود خانه مستقلی دارد و یا در قلعهای پسر میبرند و هرکدام دارای اطاقی هستند. برای ساختن این نوع خانهها خشت خام و گل بکار میبرند. دیوارها عموماً 5/2 متر ارتفاع و ۷۰ الی ۸۰ سانتیمتر ضخامت دارند، در نواحی جنوبی سقف را هم با خشت خام میزنند و در جاهائیکه چوب زیاد باشد آنرا با تیر میپوشاند دوروی تیر حصیر میاندازند و روی حصیر هم شاخ و بر خشکیده نباتات را ریخته و بعد با گل مخلوط بکاه روی آنها را میپوشانند. اطاق های دهقانی بدون پنجره هستند و فقط یک درب ورودی دارند و در سقف آنها نیز روزنی برای خروج دود قرار دارد. در سواحل بحر خزر یعنی در گیلان و مازندران غالباً خانهها را با چوب میسازند و بام آنها را هم با سفال یا ساقه برنج میپوشانند. در قلعه ها ، اطاق ها در اطراف محوطه ساخته میشوند و بدیوار قلعه تکیه دارند. قلعهها دارای در بزرک محکمی هستند که شبها آنرا می بندند تا از دستبرد سارقین محفوظ بمانند و غالباً در چهار گوشه آنها بر جهانی میسازند تا در موقع هجوم قبایل بتوانند از خود دفاع نمایند.»1