بلندپروازی ها در سیاست خارجی

شاه در سیاست خارجی طرح‌های بلندپروازانه‌ای داشت. او در بسیاری از مسائل منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای که فاقد هرگونه منافع ملی برای ایران بود، مشارکت داشت. این طرح‌ها که بیشتر ناشی از سیاست وابستگی شاه به غرب بود، در راستای مقابله با نفوذ کمونیسم قرار داشت نه منافع ملی کشور.
«شرح ملاقات سفیر سومالی را[که دیروز به منزل من آمده بود]، عرض کردم، که حالا که رابطه آنها با اتیوپی و شوروی تیره شده، تقاضای همه جور کمک از اعلیحضرت همایونی دارند: اسلحه، نفت [و] پول. خندیدند. فرمودند، خیلی کم است، چرا از عربستان سعودی، نوکر آمریکا نمی‌گیرند؟ عرض کردم، اتفاقاً این سئوال را من از او هم کردم. می‌گفت به قول برادران عرب اعتمادی نیست. فرمودند، عجیب است که به سوریه هم ما نفت می‌دهیم، حال آن که لوله نفت عراق از داخل سوریه می‌گذرد. به هر حال یک مطلبی را راست می‌گویند و اگر ما قولی بدهیم، عمل می‌کنیم. به هر صورت به او بگو اسلحه سبک در صورتی که قبلاً فرستاده‌اند، ممکن است بدهیم.»

منبع: امیراسدالله علم، یادداشت‌های علم، ویراستار علینقی عالیخانی، ج 6، تهران، انتشارات مازیار ـ معین، 1393، صص 489- 490