رضاشاه در شعار، مبنا سیاست خارجی خود را بر اساس اصل بیطرفی قرار داده بود. اما به دلایلی که برخی از آنها متأثر از وضعیت سیاسی کشور در گذشته بود و نیز رویکرد خود او که نوعی وابستگی به انگلیس بود، اصل بیطرفی کاملاً نقض شده بود. سیاست خارجی رضاشاه عملاً وابسته به انگلیس بود.
شاه در سیاست خارجی طرحهای بلندپروازانهای داشت. او در بسیاری از مسائل منطقهای و فرامنطقهای که فاقد هرگونه منافع ملی برای ایران بود، مشارکت داشت. این طرحها که بیشتر ناشی از سیاست وابستگی شاه به غرب بود، در راستای مقابله با نفوذ کمونیسم قرار داشت نه منافع ملی کشور.
حوزه سیاست خارجی و روابط خارجی یکی از حوزه های مورد علاقه شاه پهلوی بود و محمدرضاشاه سیاست خارجی را به عنوان حیاط خلوت خود تلقی می نمود؛ ازاینرو سالانه سفرهای متعددی به کشورهای مختلف دنیا با صرف هزینه های کلان انجام می داد.
برای امیرکبیر این افتخار بس است که در زمان او هیچ یک از همسایگان نتوانستند در امور داخلی ایران دخالت کنند و یا به حقوق سیاسی آن تجاوز نمایند. در حالی که در دوران صدارت سپهسالار حرارت انگلیسی دوستی به حدی بالا گرفت...
مدت زمانی طولانی در ایران وقتی سخن از روابط خارجی به میان می آمد تنها راهکاری که به ذهن می آمد سیاست موازنه مثبت بود؛ در عمل نیز این سیاست در مدت طولانی در عهد قاجار به اجرا درآمد. کم کم اما کسانی آمدند و ایده های دیگری را برای سیاست خارجی به میان کشیدند. از جمله این افراد سیدحسن مدرس بود.
تاریخ همچون آینه ای است که زوایای رخدادهای پیش از این و فراز و فرودهای پیش رو را می نمایاند با این تفاوت که گذشت زمان همچون زنگار بر چهره آینه می نشیند اما در تاریخ هر چه زمان بگذرد ابعاد و واقعیت های بیشتری از تحولات به چشم می آید. از این رو یکی از مهمترین رهیافت هایی که در بررسی و ارزیابی مسائل و رخدادها می توان یه کار برد رهیافت تاریخی است.
دیپلماسی مصدق ولو اینکه با نیتی خیرخواهانه صورت گرفته باشد در نهایت نتیجه و دستاورد مثبتی که برای ایران نداشت، حتی با فراهم آوردن پیش زمینه های یک کودتای نظامی غربی – شاهنشاهی زیانهای شایانی را به ملت و کشور رساند...
رضاخان اعتقاد داشت که در دنیای پساجنگ و برتری آلمان بر متفقین، می تواند با توسعه روابط با آلمان جایگاه ویژه ای برای سلطنت پهلوی در منطقه کسب نماید و درنتیجه پایه های استبداد داخلی خود را مستحکم تر نماید...
سیاست خارجه همواره یکی از مسائل مورد توجه دولتها در طول تاریخ بوده است. هرچند این مسئله امروزه بیشتر و در ابعاد گسترده تری مورد توجه است اما چه در دوره باستان و چه در دوره اسلامی، دولتها ی مختلف از این امر غافل نبوده اند. چنانکه دیوان رسایل (که به نوعی کارکرد وزارت خارجه امروزی را داشته است) همواره به عنوان یکی از مهمترین دیوانهای دولتها محسوب ...