آخرین کاروان نظامی ارتش سرخ شوروی و سربازان فرقه چهلم به تاریخ 15 فوریه 1989 برابر با 26 بهمن 1367 به فرماندهی «بوریس گروموف» خاک کشور افغانستان را ترک کردند و از طریق پل «حیرتان» که زمانی پل دوستی خوانده می‌شد و امروز «پل فرار» نام گرفته از افغانستان با سرافکندگی و ذلت فرار کردند.
 
این پیروزی مرهون رشادت‌های نیروهای جهادی افغانستان بود. جنگ چریکی چنان عرصه را به ارتش سرخ تنگ کرده بود که خاطرات جنگ ویتنام زنده می‌شد و کوهستان‌های صعب العبور که برای روس‌ها ناآشنا بود و قرارگاه نیروهای آزادی‌خواه پنداشته می شد، راز شکست شوری در افغانستان بود.
 
اتحاد جماهیر شوروی به سان مجسمه توخالی پاشید و کمونیزم جهانی به زباله دان تاریخ ریخته شد. اروپای شرقی آزاد شد و کشورهای آسیای میانه و قفقاز بعد از هفتاد سال مزه آزادی و استقلال را چشیدند. دیوار برلین فروریخت و خاطر جهانیان از شر دیکتاتوری کمونیزم آسوده گشت.
 
منبع: تاریخ تحلیلی افغانستان، سیدعلی موسوی؛ ص 162، سال 1388.