خالی بودن پارلمان از نمایندگان واقعی مردم، بخشی از حیات سیاسی عصر پهلوی است؛ دورانی که با زور و رشوه، انتخابات را به گونه‌ای هدایت می‌کردند تا نمایندگان مطیع اوامر شاه باشند.
۳
در مجالس فرمایشی عصر پهلوی هر از گاهی میان دولت و نمایندگان مجالس توافق‌های ایجاد می‌شد تا از این طریق ابراز وجودی کرده باشند. در سند زیر می‌بینیم که در سال 1342 قرار بر این می‌شود که: «نمایندگان مجلس از بعضی کارهای دولت انتقاد نمایند تا از این راه و به این ترتیب توجه مردم به مجلس شورای ملی جلب شود.»
cafetarikh.com/news/49480
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.