ویژگی نیروهای نظامی «پادگانی» وجود تمایز مشخص میان افسران، درجه داران و سربازان و نیروهای دیگر که برای خدمت به نظام آمده بودند و دستمزدی حدود ۱۲۰ ریال در ماه دریافت میکردند بود.
گرچه ارتش و نهادهای نظامی در دوره حکومت پهلوی وضعیت خوبی داشتند؛ اما این موضوع شامل حال تمام نظامیان نبود. چنانچه نیروهای نظامی پادگانی در مقایسه با سایر بخشها، وضعیت بسیار نامناسبی داشتند و از وضعیت خود کاملا ناراضی بودند:
«ویژگی نیروهای نظامی «پادگانی» وجود تمایز مشخص میان افسران، درجه داران و سربازان و نیروهای دیگر که برای خدمت به نظام آمده بودند و دستمزدی حدود ۱۲۰ ریال در ماه دریافت میکردند بود. این در حالی بود که چه در سیستم نظامی و چه در مشاغل غیر نظامی دستمزدها تفاوت فاحشی داشت. این تفاوت در درون سیستم نظامی هم به دو شکل وجود داشت: تفاوت میان افسران و درجه داران در زمینههای مختلف از جمله دستمزدها که به ایجاد زمینههای نارضایتی ناشی از تبعیض نامعقول میانجامید و تمایز میان افسران ایرانی و نظامیان یا کارمندان خارجی به ویژه آمریکایی در بخشهای گوناگون مخصوصاً نیروی هوایی که چشمگیر بود.»
منبع: حمیدرضا ملکمحمدی، از توسعه لرزان تا سقوط شتابان: توسعه اقتصادی، نظامی و بیثباتی سیاسی رژیم پهلوی دوم (1347- 1357)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381، ص 232