پوششی به سبک عروسك ژاپنی

پوشش مردم ایران در دوره قاجار، تابع سنت‌ها و فرهنگ مشترکی بود. بدین معنا که تقریباً تمام مردم از الگوی یکسانی در پوشش برخوردار بودند. با این حال، این پوشش بسته به طبقات اجتماعی، دارای تفاوت‌هائی نیز بود و همین موضوع باعث شده بود تا لباس قاجاریان تنوع زیادی از لحاظ جنس پارچه و یا رنگ‌های آن داشته باشد.

«لباس ایرانی‌‌ها گوناگون بود و به موقع و وضع اجتماعی آن‌‌ها بستگی داشت. لباس‌‌ها به شکل‌‌های متنوع بود. لباس اعیان و اشراف در شیراز، اصفهان و تهران نمونه لباس مردان متشخص ایرانی بود. وضع لباس زن‌‌ها را هم با دیدن این سه شهر توانستم بشناسم. بزرگان و بلندپایگان تهران، از شاه گرفته تا وزراء و اشراف، کلاه پوست بره سیاه هشترخان به سر می‌گذاشتند و جامه ای که یقه فراخ و آستین گشاد داشت روی شلوار می‌پوشیدند و کفش چرمی به پا می‌کردند. اروپادیده‌‌‌ها و آن‌‌هایی که شیفته تمدن و معرفت جدید بودند لباس طرز اروپایی در بر میکردند و کلاه فرنگی به سر می‌گذاشتند. از صاحب منصبان دولت ۴۰ درصدشان به طرز اروپایی و ۶۰ درصد به رسم ایرانی لباس می‌پوشیدند. زن‌‌ها چادر به سر می‌کردند، که از سر تا به پایشان را می‌پوشاند و فقط چشم‌‌‌ها از پشت روبند توری که زیر چادر به صورت انداخته بودند پنجره‌ای به بیرون داشت. هیأت آن‌‌ها در این پوشش شبیه عروسك او کی آگاری - کوبوشی و دارومای ژاپنی می‌نمود.»

منبع: یوشیدا ماسا‌‌‌هارو، سفرنامه یوشیدا ماسا‌‌‌هارو،‌‌‌‌‌ترجمه‌‌‌‌هاشم رجب‌زاده، مشهد، مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی، 1373، صص 175-176