این بنا در زمان پهلوی اول ساخته شده بود که در سال 1349 جایش را به آرامگاه تازه داد. بابا طاهر عریان، عارف و شاعر اواخر سده چهارم و اوایل سده پنجم هجری قمری ایران است که دوبیتیهای او که با لهجه لری سروده شدهاند، از قرنها پیش ورد زبان مردم بوده است.
