دوران کودکی آیتالله مهدوی کنی، مصادف با حکومت پهلوی اول و اجرای قانون کشف حجاب و برخی از اقدامات ظالمانه بود. اقداماتی که در شکلگیری نگرش بدبینانه و اعتراضی ایشان نسبت به حکومت پهلوی بسیار تاثیرگذار بود.
همزمان با ورود امام به کشور، ا.وضاع سیاسی کشور به بحرانیترین نقطه خود رسید. عوامل حکومت که آخرین تلاشهای خود را برای حفظ حکومت به کار میبردند با متشنج کردن اوضاع و تهدید مخالفان حکومت، درصدد بهرهکشی از شرایط به نفع خود بودند.
آیتالله مهدوی کنی در یکی از حساسترین برهههای تاریخی، رهبری کمیتههای انقلاب را بر عهده گرفت. زعامت آیتالله مهدوی کنی بر کمیتههای که دقیقا در فردای پیروزی انقلاب اسلامی صورت گرفت، در شرایطی بود که کشور با انبوه مشکلات مواجه بود
مشی سیاسی آیتالله مهدوی کنی با جریانات مختلف سیاسی بر اساس احترام متقابل بود. این رویه در رابطه با مخالفان سیاسی نیز صادق بود. با این حال، ایشان در عین احترام، همواره مواضعی صریح و روشن داشت
آیتالله مهدوی کنی بعد از پیروزی انقلاب نقش پررنگی در جریانات سیاسی داشت. با این حال ایشان در برخی از نهادهای انقلاب عضویت نداشت. اما این موضوع مانع از آن نبود که وی نتواند دیدگاههای سیاسی خود را منعکس کند
یکی از ویژگیهای مبارزاتی آیتالله مهدوی کنی، عدم ترس ایشان در برابر حکومت ونهادهای امنیتی آن بود. چنانچه ساواک، ایراد بسیاری از سخنان سیاسی و یا نام بردن از برخی از شخصیتهای سیاسی را ممنوع کرده بود، اما آیتالله مهدوی کنی، بدون ترس و واهمه از آنها سخن میگفت.
بعد از طرح برنامه اصلاحات ارضی، امام اولین کسی بود که به مخالفت با آن برنامه پرداخت. اعتراضات امام ریشه در مسائل مختلفی داشت، با این حال فارغ از خود برنامه، اصلیترین دلیل مخالفت ایشان، با مسائل کلان سیاسی بود. موضوعی که آیتالله مهدوی کنی به خوبی در خاطرات خود به آن اشاره کرده است.