آمریکا که بعد از پایان جنگ جهانی دوم مداخلات استعماری و نظامی خود در کشورهای جهان و از جمله خاورمیانه را آغاز کرده بود، در اولین اقدام برای رخنه به کشورهایی چون مصر تلاش کرد تا مانع از گسترش برخی از جنبش‌های ملی‌گرایانه شود.

همزمان با قدرت یافتن امام خمینی در جریان انقلاب و مطرح شدن نام او به عنوان رهبر مبارزات مردمی، آمریکا بر آن شد تا اصطلاحا تکلیف خود با انقلاب ایران و رهبر آن را مشخص کند. موضع‌گیری‌ها در رابطه با نحوه تعامل با امام در دستگاه‌های سیاسی آمریکا متعدد و متفاوت بود.