مظفرالدین شاه تعریف خاص و متفاوتی از مشروطه و اصول آن از جمله آزادی و احترام به حقوق ملت داشت. او گرچه برخی از اصول مشروطه را با اکراه و اجبارب پذیرفته بود؛ اما همچنان خود و شاه را در راس بسیاری از امور می‌دانست

شعر فارسی از دیرباز با طنز عجین بوده است. از طنزپردازان سرشناسی همچون عبید زاکانی هم که بگذریم، حتی قله‌های شعر عاشقانه و عارفانه در آثار خود از طنز بهره جسته‌اند. نمونه بارز این ادعا حافظ شیرازی است که گاه چنان رندانه طنز را در خدمت مضمون گرفته که جز با نیشخند نمی‌توان بیت مورد نظر را خواند و درک کرد