دارالفنون اولین دانشگاه ایرانی بود که در آن رشتههای مختلفی چون آموزش پیاده نظام، سواره نظام، پزشکی، جراحی، داروسازی و ... تدریس میشد. زبان خارجی مدرسه ابتدا فرانسه بود و آئیننامه مدرسه بعد از انقلاب مشروطه تدوین شد. دارالفنون اولین دانشگاه یک قرن و نیم اخیر است که دارای هفت دانشکده بود و دروه تحصیل در آن هفت ساله بود. این دانشکدهها عبارت بودند ...
به نظر می رسد آموزش فعالیت های هنری از جمله موسیقی نظامی، واکنشی بود به نتایج آموزش های دارالفنون. ناصرالدین شاه که تا حدودی از آموزش های سیاسی دارالفنون برای ترویج افکار ضد استبدادی و آزادی خواهانه، احساس خطر می کرد، دستوری برای تغییر مشی فعالیت های این مدرسه صادر کرد . . .
در این عکس تاریخی اعضای کنگره فردوسی مرکب از دانشمندان و شرق شناسان ایرانی وخارجی در مدخل تالار دارالفنون مشاهده می شوند. لازم به ذکر است که برگزاری جشن هزاره فردوسی و کنگره مستشرقان در تهران از جمله اقدامات فرهنگی عصر رضاشاه پهلوی در راستای ترویج باستان گرایی و به حاشیه بردن هویت اسلامی مردمان مسلمان ایران بود . . .
می گویند نخستین نمایشنامه ای که در تماشاخانه درالفنون به نمایش درآمد، نمایش «گزارش مردم گریز» اثر « ژان پاپتیست مولیر» کمدین و هنرپیشه فرانسوی بود که گروهی از اروپاییان ساکن تهران بودند که آن را بازی کردند . . .
بعد از آنکه مدرسه دارالفنون به عنوان نخستین نهاد برای بهره گیری از پزشکی جدید و توسعه این رویکرد جدید برآمده از علم و دانش عصر جدید، تأسیس گردید، در گام بعدی و پس از شیوع انـواع بـیماری هـای واگیردار در شهرهای مختلف ایران نـیاز بـه تـأسیس یک نهاد بهداشتی فراگیر تحت عنوان «هیأت صحیه » یا «مجلس حفظ الصحه » احساس شد . . .
بعد از دارالفنون، دومین مدرسه مدرن ایران نیز در تبریز احداث گردید. تأسیس اولین مدرسه طب ایران در ارومیه، مدرسه شوکتیه بیرجند و اولین مدارس دخترانه همچون مدرسه دوشیزگان و مدرسه ناموس که توسط طوبی آزموده تأسیس شد، نیز طی همین دوران شکل گرفت . . .
ناصرالدین شاه با دیدن تماشاخانه های بزرگ و با شکوه اروپایی نتوانست از چنین جای اختصاصی برا بازی، تقلید و سرگرمی دل بکند. ازاینرو به میرزا علی اکبرخان نقاش باشی ماموریت داد تا در مدرسه دارالفنون جایی برای اجرای نمایش ترتیب دهد . . .
از زمان عباس میرزا و هنگامی که ایرانیان به این درک رسیدند که در مقایسه با غرب عقب مانده اند، برای آموزش در زمینه های مختلف اقدام به فرستادن دانشجو به غرب کردند. این مسئله به تدریج بسیار گسترش یافت و در زمینه های مختلف دانشجویانی به کشورهای فرنگی اعزام می شدند. نکته اینکه مدرس از منتقدین و مخالفین این رویکرد بود . . .
درس کالبدشناسی تا سال 1270 قمری/ 1232 خورشیدی به صورت نظری بود و جز اسکلت و برخی ابزارهای آموزشی ساده چیز دیگر نبود. تا آن زمان استادان دارالفنون اجازه کالبدشکافی نداشتند...