در دوره قاجار (1789-1925)، ایران به منزله دیوار حائل تلقی می‌شد. استفاده از این عنوان به دلیل آن بود که ایران یک سد مهم میان دو قدرت بزرگ امپراتوری آن زمان یعنی انگلیس (بریتانیا) و روسیه محسوب می‌شد. بدین معنا که هر دو کشور روسیه و انگلیس از ایران به عنوان دیواری در برابر زیاده‌روی‌های استعماری رقیب خود استفاده می‌کردند.