زورخانه ها آنچنان محترم و مقدس هستند كه ورزشكاران بدون وضو وارد گود نمی شوند و بوسه زدن بر زمین نیز نخستین اقدام آنان پس از ورود به گود است و در واقع تمام اجزای این مكان های مقدس ورزشی، حكایتی خاص و مساحت و محل قرار گرفتن آن ‌ها نیز فلسفه‌ای دارد و منیت و تكبر در آن، جایی ندارد و باید خود را شكست و از بزرگ بینی ها ، رها كرد.

ایرانیان از گذشته دور، از سرباز گرفته تا سردار همگی اهل نبرد در میدانهای دشوار بوده و در اکثر جنگهای باستانی پیروز میدان و فتح کننده سرزمینها بوده اند. در زمان پیشدادیان و کیانیان، همواره در غارها و دره ها به دور از چشم جاسوسان خود را آماده نبرد نگاه میداشتند و با حرکات ورزشی با یک سری اشیائ چوبی و آهنی بدون به کار گرفتن سلاح، بدن خود را ورزیده میکردند....

پهلوانان نمی میرند….سال ۱۲۹۸

زورخانه مکانی برای ورزش مردان بوده که بیشتر در کوچه پس کوچه‌های شهر احداث شده است؛ بام آن به شکل گنبد و کف آن گودتر از کف کوچه است، درب آن کوتاه و یک لختی است و هر که بخواهد از آن بگذرد و داخل زورخانه بشود باید خم شود که این امر به دلیل این است که در هر مقامی هستید باید در مقابل گود تعظیم کنید