تبریز در سال ۱۵۰۰ و در زمان پایتختی سلسلهٔ صفویان به‌عنوان چهارمین شهر بزرگ جهان محسوب می‌شده و هم‌تراز با استانبول -پایتخت امپراتوری عثمانی- بوده‌است. این شهر همچنین در دورهٔ قاجاریان به‌عنوان بزرگ‌ترین، مهم‌ترین و متجددترین شهر ایران به شمار می‌رفته است. نام تبریز در اسناد تاریخی تحت نام‌های مختلفی نظیر «تَورِز»، «تَورِژ»، «تِبریز» و «توری» به ثبت ...
مساجد، یکی از بناهای اصلی و مهم در بسیاری از شهرهای صفویان بود. برخی از مساجد یادگار دوران قبل بودند و برخی نیز در دوره صفویان ساخته شدند. مساجد در ساخت و معماری خود اغلب از الگوهای یکسانی برخوردار بودند.
شهر تبریز در دوره قاجار یکی از شهرهای مهم کشور و درواقع پایتخت دوم محسوب می‌شد. علیرغم اهمیت سیاسی و تجاری این شهر، از نظر بسیاری از خارجیانی که در ایران حضور داشتند.
