اگر فرخی یزدی را طلایه دار شعر آزادیخواهانه و اعتراضی در دوران طاغوت پهلوی بدانیم سخنی گزافه نگفته ایم. در میان اشعار بسیار متنوع فرخی در باب ازادی شعری وجود دارد که وی در سال 1318 شمسی و همزمان با ایام نوروز در زندان قصر سروده است. تمرکز بر این شعر گویای احساس مشترک بسیاری از مردمان ایران نسبت به ظلم و استبداد رضا خانی است . . .

فیروز خردمند در « شرح حال میرزاده عشقی » درباره روز ترور و تشییع جنازه عشقی می‌ نویسد : « . . . هنوز به چهارراه سید علی نرسیده بودند که فرخی قطعه معروف ماده تاریخ عشقی را به این شکل ساخت . . .