با کودتای 28 مرداد علیه دکتر مصدق و دستگیری مصدق و رهبران هوادار او فعّالیت جبهه ملی متوقف شد. اگر چه بعضی از فعالان آن در نهضت مقاومت ملی به مبارزه با حکومت ادامه دادند. با رشد نارضایتی ها و گشایش نسبی فضای سیاسی کشور در سال 1339 رهبران و اعضا و هواداران جبهه ملی فعّالیت سیاسی خود را از سرگرفتند.

برخی ناآگاهانه، قیام چاه‌کوتاهی و دشتستانی‌ها را تجزیه‌طلبانه دانسته‌اند؛ اما با استناد به شواهد محکم تاریخی، باید گفت، «جنبه ملی بودن این طغیان از قیام خیابانی بیشتر بود. اینها افراد پاکی بودند که فقط برای بیرون راندن انگلیسی‌ها قیام کرده بودند ولی صحبت از تجزیه نبود.»

نواب صفوی برای خود رسالت بسیاری قائل بود. برخلاف بسیاری از محققان و دانشمندانی که برای مردم و جامعه خود دغدغه ای ندارند...

نواب صفوی و دوستانش مشکل اصلی ایران را در وجود شاه می دیدند و نظر او مبارزه با دربار بود، ولی جبهه ملی، مرحوم کاشانی و دکتر مصدق و دیگران رزم آرا را مشکل اساسی می داستند

چرچیل (دبیر امور شرقی سفارت انگلیس) در گزارش خود به لندن در صدر مشروطه، با اشاره به ماجرای کشتار جمعی از فرق ضاله به دست مردم اصفهان در 1889-1890 م (1307 قمری)، حاج شیخ محمد تقی نجفی (آقا نجفی) را محرک این امر شمرده است...

گاهی چهره مبارزاتی بخشی از افراد به یک مقطع تاریخی گره می خورد. در صورتی که آن افراد روزها و ماه ها سالهای قبل و پس از آن مقطع نیز در مبارزه بوده اند. نمونه چنین افرادی آیت الله کاشانی است که نامش با نهضت ملی شدن صنعت نفت گره خورده است، در حالی که او به طور کلی یک مبارز ضد انگلیسی بود و حتی برای مقطعی به نام مجرم عضویت در ستون پنجم آلمان!!! . . .

در حالی که مرحوم آقا مصطفی در خدمت آقای نجفی مرعشی نشسته بودند، ایشان را دستگیر کرده و به زندان می برند. خبر زندانی شدن آقا مصطفی به امام می رسد. امام لبخندی می زند و می فرماید: لازم بود ایشان زندان برود.

فدائیان علاوه بر تهران در شهرستان‌ها نیز فعالیت شدیدی را در مبارزه با بهائی‌ها داشتند؛ از جمله در همدان، ‌کاشان، ‌ملایر،‌ اصفهان و غیره. در تهران، آنان با برگزاری جلسات متعدد، تصمیمات شدیدی علیه بهائی‌ها اتخاذ کردند. از جمله اینکه تصمیم گرفتند اوراق و نوشته‌هایی درباره‌ی مبارزه با بهائیان چاپ و انتشار دهند، سپس محرمانه نامه‌هایی بدون امضا برای بهائیان ...

تمکین از حکام حالیه و مسامحه با آنان بمنزله تمکین از یزید و معاویه و اعوان اوست و نباید آن ذوات محترمه از طول زمان تجمع و صدمات و خسارات وارده ملول و رنجیده خاطر باشند.

در روز ۱۹ اسفند ۱۲۷۵ هجری شمسی، سیدجمال‌الدین اسدآبادی در استانبول درگذشت.

به‌ ملاقات‌ مهندس‌ مهدی‌ بازرگان‌ که‌ در خیابان‌ شاه‌رضا(انقلاب‌) تهران‌ دفتر مهندسی‌ داشت‌ رفتم‌ و بعد از گرفتن‌ وقت‌ ملاقات‌ همان‌ نظر را از ایشان‌ جویا شدم‌ و مصلحت‌ کار را پرسیدم‌، آقای‌ بازرگان‌ در جواب‌ بنده‌ گفت‌: «این‌ خیالات‌ باطل‌ است‌. عملیات‌ مسلحانه‌، جهاد، مبارزه‌، این‌ها چیست‌ که‌ شما مطرح‌ می‌کنید. شما بروید معلم‌ شوید و چهار نفر دانش‌آموز ...

در پی مناقشاتی که ضدانقلاب در پی ایجاد آن بود، طالقانی با اشاره به شخصیت بی‌نظیر امام، شجاعت و قاطعیت، مراتب تقوا و صلابت ایشان، تأکید کرد که همواره از راه امام خمینی (ره) پیروی می‌کرده و همچنان پیرو این راه است و هیچ‌گاه از خط امام خارج نشده است.

مجاهد شهید سید علی اندرزگو (معروف به شیخ عباس طهرانی) یکی از باشکوه ترین، پاک ترین و خالص ترین چهره های مبارزه مسلحانه و قهرآمیز ایران به شمار می رود.

سندی که در ادامه می آید گزارشی است از تلاش‌های «شهید آیت اله محمد صدوقی» در سال 1357 برای برگزاری مجلس ختم کشته‌شدگان دهم فروردین استان یزد.

شیخ محمد خیابانی در 1256 ه.ش. در خامنه ـ‌از توابع تبریزـ متولد شد.

روز 23 اسفند 1340 آیت‌الله سیدابوالقاسم کاشانی پرچمدار مبارزه با استعمار انگلیس در عراق و ایران، در سن 76 سالگی دارفانی را وداع گفت.

همانطوریکه نامه پیروى بالا ابلاغ شد تأسیسات دولتى کلانتریها پاسگاهها و تأسیسات نظامى باید بطور قاطع در مقابل خرابکاران باید حفاظت شده و متجاوزین باید سرکوب گردند

آقای خامنه ای از نخستین کسانی بود که با شروع مبارزه به امام خمینی پیوست، و خود به این موضوع چنین تصریح می کند:«از اولین ساعت‌های مبارزه ما رفتیم دوروبر ایشان و بنا کردیم در خدمت ایشان کار کردن و حرکت کردن.»

آیت‌الله میلانی زعیم حوزه علمیه مشهد پس از امام دومین نفری بود که با قدرت وارد میدان مبارزه با شاه شد.

در مقایسه بین شش صدراعظم دوره‌ی ناصری، امیرکبیر توانست سیاست خارجی موازنه‌ی منفی فعال و موازنه‌ی مثبت فعالی را اتخاذ کند و برتری وی نسبت به همتایان خود این بود که در دوره‌ی صدارت وی، امتیاز ننگینی به دول استعماری واگذار نشد.