در دوره قاجار، شیوع و گسترش بیماری‌های واگیردار یکی از مخاطرات طبیعی انسان و محیط محسوب می‌شد. مالاریا از جمله این بیماری‌ها بود که به دلایل مختلف محیطی و انسانی در ماه‌هایی خاص از سال به وقوع می‌پیوست و در درمان آن از روش‌های سنتی استفاده می‌شد.