عدۀ زنان زائر هم كمتر از مردان نيست. زنان بر روى پالان الاغها نشسته و اغلب بچه‌اى هم در جلوى خود نشانده‌اند و كودك شيرخوارى هم در بغل دارند و در زير پاى آنها خورجينى است كه لوازم سفر در آن جاي دارد. جادۀ يكنواخت است و غالبا از مسيل‌هائى ميگذرد كه در فصول بارانى رود كوچكى در آنها جريان دارد و جابجا در آن قطعات سنگ بزرگى ديده ميشود كه از كوه جدا شده ...

کاروانسراها در دوره صفویه، از معماری یکسانی برخوردار بودند. با این حال برخی از کاروانسراها به دلیل شرایط خاص خود همون موضوع تامین امنیت، ساختار متفاوت‌تری داشتند. نمونه‌ای از این کاروانسرای متفاوت را می‌توان در سفرنامه دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا مشاهده کرد.

علیرغم آنکه که در گذشته نه چندان دور هتل‌ها به شکل و معنای مدرن آن در ایران وجود نداشت، اما محل‌هایی برای استراحت مسافران تعبیه شده بود که کاروانسرا نام داشتند و از نظر آسایش و راحتی تقریباً کارکردی مشابه با هتل‌ها داشتند.

در زمان های گذشته وجود کاروانسرا در مسیر شهرها خیلی ضروری بود. چرا که به دلیل مسافت زیاد ممکن نبود برخی از فاصله ها را در طی روز طی کرد و بعلاوه حرکت در شب نیز امنیت لازم را دارا نبود. اما کاروانسرها همه به یک شکل نبودند . . .

کاروانسرای زیبای میامی یکی از کاروانسراهای قدیمی ایران و یادگار دورانی است که مردم با وسایل نقلیه حیوانی سفر می کردند. این کاروانسراها در دل خود یاد و خاطرات مردان و زنانی را نهفته دارند که رنج سفر سخت را بر تن خریدند و تجربیات بسیاری از این سفر کسب کردند.

یکی از تبعات و آثار سفرهای خارچی ناصرالدین شاه به فرنگ، دیدن هتل​های مجلل کشورهای اروپایی و عزم و تصمیمش بر ایجاد چنین اقامتگاه​هایی در تهران و سایر شهرهای پایتنخت بود. گزارش زیر که به قلم سیروس سعدوندیان است نگاهی دارد به سابقه ساخت هتل در ایران.

از زمان های کهن تا روزگار پهلوی اول، کاروانسراها نقش مهمی در سیر زندگی ایرانیان و روابط و تعامل اجتماعات گوناگون فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، آیینی، اعتقادی و… داشته اند.