فتحلعیشاه شخصا در وصول مالیات‌ها سعی فراوان داشت. با این همه همواره گرفتار کسری بودجه بود. او که در زیر فشار کسر بودجه و مخارج سرسام آور حرمسرای خویش مانده بود، مجبور شد به تدریج کسری درآمد عمومی مملکت را با گرفتن رشوه به عناوین مختلف از قبیل تقدیمی، پیشکشی، مداخل، سورسات، عایدی و غیره تامین کند و روز به روز دامنه این نوع درآمدها را توسعه دهد.
در اواخر دهه 1330 به دلیل سیاست‌های اقتصادی و برنامه‌ریزی دولت، اقتصاد ایران دچار کسر بودجه گردید. واردات ایران در سال 1338 نسبت به سال 1333 شش برابر افزایش یافته بود و کسر بودجه با برداشت بد محصول در سال‌های 39 ـ 1338 هم‌زمان شد. این امر شاخص هزینه‌ی زندگی را به بیش از 35 درصد افزایش داد . . .
