روز ۱۶ مارس ۱۹۶۸ سربازان آمریکایی با خونسردی مثالزدنی به دهکده ویتنامی مایلای حمله برده و یکی از سیاهترین روزهای تاریخ معاصر را رقم زدند. آنها در عرض تنها چند ساعت صدها غیرنظامی بیگناه را به قتل رساندند.
یازدهم اسفند 1321 رسما اعلام شد کهدر تهران بیماری تیفوس شیوع یافته است. این بیماری از اواخر بهار آن سال مشاهده شده بود و هنوز دقیقا روشن نشده که چرا دولت وقت در تابستان آن سال (به جای اسفندماه) شیوع آن را رسما اعلام نکرده، به مردم هشدار نداده و تدابیر لازم را بعمل نیاورده بود.
87 سال پیش در چنین روزی یکی از مشهورترین جنایات مافیایی به دست گروه تبهکاری "آل کاپون" در گاراژی در "لینکلن پارک" شیکاگو به وقوع پیوست؛ اتفاقی که به "کشتار روز ولنتاین" شهرت دارد.
از دید ارتشبد حسین فردوست، اویسی افسری کم سواد بود که در فروش محمولههای بزرگ تریاک دست داشت، از دید تیمسار قرهباغی، اویسی فردی دروغگو و متملق بود و از دید مردم، اویسی فردی جنایتکار بود که در دو فاجعه 15 خرداد 1342 و 17 شهریور 1357 نقش اساسی داشت.
در تاریخ ۳۰ اکتبر ۱۸۸۴ ساعت ۱۴:۳۰ نیروهای پلیس دولت استعماری انگلستان به روی ۶۰۰۰ نفر از زنان، مردان و کودکانی که در مراسم عزای امامحسین(ع) در منطقه سن فرناندو و در خیابان سیپرو شرکت کرده بودند، تیراندازی کردند.
آقا محمد خان در ذیقعده 1208/خرداد 1173 بعد از چندسال جنگ با لطفعلی خان او را در کرمان محاصره کرد ولی لطفعلی موفق به فرار شد و به بم رفت اما محمدعلی خان سیستانی حاکم وقت بم با نکرانی از عواقب نگه داری وی او را به محمد خان تحویل داد و محمد خان لطفعلی را کور کرد.
شیرین عبادی که در گذشته برنده جایزه صلح نوبل شده است یکی از افرادی است که همواره در بزنگاهها و حوادث جهانی سکوت می کند. بسیاری جایزه عبادی را جایزه سیاسی و سکوت در برابر جنایتهای غرب قلمداد می کنند.
بمب اتمی که روی شهر هیروشیما منفجر شد دارای قدرتی برابر نیروی انفجاری 20 هزار تن ماده منفجره تی . ان . تی(T . N . T) بود و مستقیما 60000 مرد، زن و بچه را کشت، 100000 نفر را زخمی کرد و تمام شهر هیروشیما را با 250000 نفر جمعیت به آتش کشید و با خاک یکسان نمود.
محمدولی خان اسدی تا واپسین زمان تصدی این سمت قدرتمندترین مقام استان خراسان محسوب میشد و عموماً استانداران و رؤسای وقت قشون و سایر مقامات ریز و درشت محلی بالاخص به خاطر جایگاه رفیع وی نزد رضا شاه اعتبار ویژهای برای او قائل بودند.