شاه حساسیت زیادی به انتقاد روزنامه‌های خارجی از خود داشت و همواره تلاش می‌کرد تا دیدگاه آنان را نسبت به خود تغییر دهد. به عنوان نمونه همواره ادعا می‌شد که وضعیت تمام گروه‌ها در ایران مساعد است. این در حالی بود که بیشتر روزنامه‌های خارجی از وضعیت داخلی کشور باخبر بودند.