25 دسامبر 1991 یلتسین به کرملین رفت و به گورباچف گفت که دیگر سمتی ندارد و باید کاخ کرملین را که وی به آن نیاز فوری دارد تخلیه کند!

اگرچه سند «تخت قاپو کردن» عشایر در تاریخ معاصر ایران به نام «رضاشاه» خورده است، اما فرزند او نیز در این زمینه ید طولایی دارد. اشتباه اساسی پهلوی پدر و پسر این بود که با برنامه های به‌اصطلاح توسعه‌گرای خود، به نهادها سنتی و ریشه‌دار حمله کرده و آن‌ها را به حاشیه راندند.

از عکس های معدودی که از مظفرالدین شاه در شکار برجامانده تعداد قابل توجهی از آن به شکار پلنگ و یوزپلنگ مربوط می شود که در حالت ایستاده بالای سر حیوان یا در حالی که نشسته و خنجری در دست به بدن حیوان ضربه می زند، گرفته شده است.

ترور آیت‌الله مفتح را می‌توان سومین حادثه دلخراش پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران دانست؛ چرا که پیش از آن، آیت‌الله شهید مرتضی مطهری مغز متفکر انقلاب اسلامی و همچنین آیت‌الله محمدعلی قاضی طباطبایی، اولین امام جمعه تبریز و اولین شهید محراب، هدف کینه‌توزی و جاهلیت گروه فرقان قرار گرفته بودند.

خالق اولین کنترل تلویزیون شرکت آمریکایی زنیت (Zenith) بود، منتها این ریموت از نوع سیم‌دار بود. شرکت زنیت که مقرش در ایالت ایلینویز بود در سال ۱۹۹۹ به صورت کامل به تملک کمپانی ال‌جی الکترونیکس در آمد. در سال ۱۹۵۰ بود که زنیت دستگاهی به نام Lazy Bones را که کنترلی بود که با یک سیم بلند به تلویزیون متصل می‌شد را عرضه کرد.

رادمنش با پیشنهاد و نظر روسها به عراق رفت تا با بختیار همکارى کند و قبل از رفتن نیز به مسکو رفت و تصمیم داشت چند نفر ازجمله احمد طباطبایى را با خود ببرد که در رادیو بغداد گویندگى کنند و هسته‏اى از توده‏ایها نیز در عراق به وجود آورند.

ریچارد نیکسون ( معاون رئیس جمهور آمریکا ) در لباس اساتید دانشگاه در جریان بازدید از دانشگاه تهران     بازدید ریچارد نیکسون از مجلس شورای ملی در جریان سفر وی به ایران مراسم استقبال از ریچارد نیکسون و همسرش توسط فضل الله زاهدی و دیگر مقامات در فرودگاه مهرآباد پس از کودتای بیست و هشت مرداد بهرام آریانا در ملاقات با ریچارد ...

گزارش ساواک تهران در خصوص اظهارات مجید ضیائی ( عضو کمیته دانشگاه ) به نقل از اللهیار صالح مبنی بر تکذیب مخالفت خود با برگزاری مراسم روز دانشجو به دنبال مراجعه دانشجویان به منزل وی برای نظرخواهی از وی در این زمینه .  سند اول مربوط است به گزارش ساواک تهران در خصوص اظهارات مجید ضیائی ( عضو کمیته دانشگاه ) به نقل از اللهیار صالح مبنی بر تکذیب مخالفت ...

حدود ساعت 10 صبح موقعی که دانشجویان در کلاس‌­ها بودند، چندین نفر از سربازان دسته "جانباز " به معیت زیادی سرباز معمولی رهسپار دانشکده فنی شدند. ما در کلاس دوم دانشکده فنی که در حدود 160 دانشجو داشت، مشغول درس بودیم. آقای مهندس شمس استاد نقشه‌برداری تدریس می‌کرد. صدای چکمه سربازان از راهرو پشت در به گوش می‌رسید.....

تاریخ مبارزات دانشگاه علیه رژیم محمدرضا پهلوی، که اوج آن در دو مرحله ۱۶ آذر ۱۳۳۲ و ۱۳ آبان ۱۳۵۷ بوده است، به سالهای پیش از شروع نهضت ملی شدن صنعت نفت ایران باز می گردد، تاریخی که بیانگر چندین هجمه نظامی رزیم ظاغوت به دانشگاه تهران به عنوان قلب تپنده جنبش دانشجویی ایران، است. در مجموع، دانشگاه از معدود کانون هایی بود که در تمامی دوران سالهای استبداد ...

دانشجویان در دو چیز وحدت نظر داشتند و آن عقیده راسخ بر ناحق بودن و ستمگر بودن رژیم منحوس پهلوی و دیگری مداومت خستگی ناپذیر مبارزه با استکبار جهانی به عنوان تنها داروی شفابخش بیماری وابستگی خفت بار کشور عزیزمان به اجانب....

این چنین می شود که دانشجو در نزد مردم، صاحب «مقام» می شود و دارای احترام. و سال ها بعد همین دانشجو، از ارکان سرنگونی رژیم شاهنشاهی می شود و سالها بعدتر از آن، کلاس درسش را در جبهه ها می بیند و با دست خالی و نه از روی شکم‌سیری، به پای عقیده اش «خون» می دهد.

صبح شانزده آذر، هنگام ورود به دانشگاه، دانشجویان متوجه تجهیزات فوق العاده سربازان و اوضاع غیر عادى اطراف دانشگاه شده، وقوع حادثه‏اى را پیش‏بینى مى‏کردند. فضا به‏شدت آبستن حوادث و درگیرى بود. بعد از گذشت مدتى، براى جلوگیرى از تنش و درگیرى، چندین دانشکده تعطیل اعلام شد و در ادامه، سراسر دانشگاه به دستور رییس دانشگاه تعطیل گردید.

من از کودکی عاشقت بوده ‏ام. دوستت داشته‏ ام؛ آنچنان که طفل شیرخواره‏ای مادرش را. نامت را نقاشی کردم، آنگاه که خواندن و نوشتن نمیدانستم.

صلح، عوامل خودش را داشت و هیچ تخلف و گریزی از آن نبود. آن روز، شهادت ممکن نبود. مرحوم شیخ راضی آل یاسین در کتاب «صلح الحسن» - که من در سال 1348 آن را ترجمه و چاپ کردم و چاپ شده است- ثابت می‌کند که اصلاً جا برای شهادت نبود. هر کشته شدنی که شهادت نیست؛ کشته شدن با شرایطی، شهادت است.

شبهای خیابان فردوسی سال ۱۳۴۵

حتما تا به حال با روایت «ولایه علی بن ابی طالب حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی» مواجه شده اید. روایتی مشهور که حتی آن را بر سر در خانه ها و نگین انگشترها می نویسند.

این عکس مربوط به یک جایگاه پمپ بنزین در تهران در اواسط دوره پهلوی یعنی دهه 1340 است.