قحطی بزرگ واقع شده در ایران در فاصله سالهای 1917 تا 1919 میلادی را باید هولوکاست واقعی در تاریخ معاصر ایران و جهان به شمار آورد. قحطی ای که در نتیجه آن حدود نیمی از جمعیت ایران تلف شد. نکته جالب توجه و شرم آور آنکه دولتهای غربی و پیروز جنگ اول جهانی از جمله بریتانیا در مجموعه مذاکرات خود در ورسای با تائید این قحطی به ذکر دلایلی برای توجیه آن پرداخته ...
دوران نخست وزیری امیرعباس هوایدا (1343 تا 1356) سخت ترین برهه سانسور و کنترل سازمان یافته مطبوعات و روزنامه ها را تجربه نمود و ارباب مطبوعات و نویسندگان جراید اساساً در چهارچوب تعیین شده از سوی ساواک و مجموعه حاکمیت قلم فرسایی کرده و نشریات خود را چاپ و منتشر می کردند. بدین سان مطبوعات همواره سایه سنگین ساواک را بر روی فعالیتهای خود احساس می کردند....
حافظه تاریخی ایرانیان در حوزه فرهنگ در عصر پهلوی با جشنهای 2500 ساله پیوند خورده است. جشنهایی که به عنوان نمادی از تجملگرایی، حیف و میل اموال عمومی، تضاد طبقاتی و جدال فقر و غنا بستری برای نزاع بر سر تداوم حیات نظام سلطنت فراهم آورد. هدف شاه از برگزاری چنین جشنهایی یافتن هویتی بود که بتواند پشتوانه آنان باشد و بتواند تمایزشان را با دیگر سلسلهها ...
در این سند صورت اسامی اعضای ستاد عملیاتی بزرگداشت صدمین سالگرد تولد رضا شاه بنیانگذار سلسله پهلوی مشاهده می شود. ظاهرا تدارک برگزاری مراسم سالگرد تولد در دودمان پهلوی آنقدر سخت و ثقیل بود که می بایست جمعی از سران ارتش در برنامه ریزی آن سهیم می بودند . . .
مظفر بقایی را باید یکی از مهمترین شخصیتهای تاریخ معاصر ایران و در عین حال مرموزترین آنها دانست. درباره رفتارهای دوپهلو و موذیانه این شخصیت تاریخی تاکنون مطالب متنوعی مطرح شده است. آبادیان در کتاب زندگینامه سیاسی مظفر بقایی درباره اهانت بقایی به آیت الله بروجردی مرجع عالیقدر جهان تشیع می نویسد . . .
پس از قتل ناصرالدین شاه توسط میرزا رضا کرمانی ولوله عجیبی در شهر بر پا می شود. اتفاق آنقدر بزرگ بود که بسیار یاز مردم و رجال سیاسی در بهت فرو رفته بودند و چندان به فردای بدون ناصرالدین شاه برایشان قابل تصور نبود. عین السلطنه این اوضاع پر تنش را اینگونه روایت می کند:
بسیاری تلاش می کنند تا با بیان این نکته که سفارت انگلستان تمایل به پناه دادن به شیخ فضل الله نوری داشته است، او را شخصیتی معرفی کنند که با حمایت از استبداد محمدعلی شاه، منافع روسیه در ایران را تامین می کند. اما واقعیت چیزی غیر از این است. شیخ فضل الله نه طرفدار محمدعلی شاه بوده و نه طرفدار روسیه. جرج چرچیل (مدیر اداره ی شرقی سفارت انگلیس در عصر مشروطه) ...
در میان انواع لقبها و مناصبی که در دربار قاجار وجود داشت؛ عکاس باشی اولین لقب حاصل از رواج فن عکاسی در دربار سلطنتی قاجار بود و دارنده این لقب دارای برترین مقام فنی در رشته عکاسی محسوب می شد. این لقب برای اولین بار از سوی ناصرالدین شاه . . .
در این سند نامه ای مبنی بر اعلام سفر ماهانه تعدادی از هنرمندان خارجی -بعضا جالب و قابل پذیرش - به تهران جهت اجرای برنامه در کاباره های باکارا و شکوفه نو ، پیشنهاد دیدار آنان با [شاه یا ...] جهت اتخاذ تصمیم درصورت مورد پسند واقع شدن مشاهده می شود . . .
برخی از زنان قدیمی تر و پا به سن گذاشته ناصرالدین شاه که جذابیت قبل را برای شاه نداشتند با همراهی و هماهنگی خواجه های کشیک با ترفندی مکارانه خود را به خدمت ملوکانه می رساندند. امری که پس از مدتی برای شاه مکشوف شد و ناصرالدین شاه تدبیری برای آن کرد. دوستعلی خان معیرالممالک در این رابطه می نویسد . . .
شواهد متعددی از شلیک توپ در مواقع سفر شاه و یا به هنگام ورود شاه به شهر وجود دارد که بر مبارکی و خوش یمنی شلیک توپ دلالت می کند. اعتمادالسلطنه در خاطرات خود در موارد متعددی به شلیک توپ سواری در مواقع سفر شاه اشاره کرده است . . .
حکومت پهلوی حکومت شبه مدرنیسم بود. اگرچه به مدرن بودن تظاهر می کرد ولی جز ظواهر مدرن چیزی نمی دید. این حکومت بسیار به دنبال آن بود که در میان حکومت ها و دولت های دیگر خود را نشان دهد و از همین روی به برگزاری جشن ها و مراسمات پرهزینه گرایش یافت . . .
ایرانیان به ذات نمی توانستند به سوی روس های کمونیست و حکومت کمونیستی شوروی گرایش یابند. دلیل این امر نیز حضور مذهب در زندگی خصوصی و اجتماعی ایرانیان بود. اما روس ها نیز آرام ننشسته بودند. آنان در تلاش بودند تا مردم را باورهای فکری خود همراه کنند و در ایران راستا برنامه های متنوعی را تدارک دیده بودند . . .
نامه مهرداد پهلبد وزیر فرهنگ و هنر به نهاوندی رئیس دفتر فرح پهلوی مبنی بر اعلام ارسال مبلغ 6000 دلار توسط انجمن ملی روابط فرهنگی برای کمک به برنامه آموزشی انستیتوی بین المللی مطالعات تطبیقی ونیز
در میان اشعار عتراضی میرزاده عشقی که ویژگی مشترک همه آنها همین ویژگی اعتراضی (چه اعتراض به دولت و نمایندگان و مردم و حتی برخی جاها اعتراض به آفارینش و فلک و . . .) شعر جالبی وجود دارد که اعتراض شاعر بیش از هر چیز در بستری از وطن پرستی اش خود را نشان می دهد . . .
در مباحث مطرح شده درباره دوران حکمرانی رضا خان بارها دیده می شود که افراد مختلف کشیدن راه آهن شمال به جنوب را یکی از موفقیت های رضا خان بر شمرده اند. با این حال و با تورق در برخی منابع تاریخی پر واضح است که اساساً راه آهن شمال به جنوب بیشتر از آنکه صرفه اقتصادی داشته باشد صرفه نظامی و استراتژیک داشته است (آن هم نه برای ایران بلکه برای بریتانیا) موضوعی ...