حکومت پهلوی حکومت شبه مدرنیسم بود. اگرچه به مدرن بودن تظاهر می کرد ولی جز ظواهر مدرن چیزی نمی دید. این حکومت بسیار به دنبال آن بود که در میان حکومت ها و دولت های دیگر خود را نشان دهد و از همین روی به برگزاری جشن ها و مراسمات پرهزینه گرایش یافت . . .
حکومت پهلوی حکومت شبه مدرنیسم بود. اگرچه به مدرن بودن تظاهر می کرد ولی جز ظواهر مدرن چیزی نمی دید. این حکومت بسیار به دنبال آن بود که در میان حکومت ها و دولت های دیگر خود را نشان دهد و از همین روی به برگزاری جشن ها و مراسمات پرهزینه گرایش یافت:
«فکر جشن ها از سال 1336 در ذهن او پدید آمده بود. و خدا می داند تا سال 1350 که سال برگزاری آنها با جلال و شکوهی بی سابقه در تاریخ معاصر بود چه پول سرسام آوری خرج شده و چه قراردادهای عجیب و غریبی با معماران، دکوراتورها، مبل سازها، جواهر سازها، بازسازی کنندگان و سایرین که در ضمن اکثرشان فرانسوس بودند،بسته شده است! همین افراط در تبلیغات و هزینه ها بود که موجب رنجش مردم ایران گردید و به آیت الله خمینی امکان داد تا از منزل بسیار محقرانه اش در شهر نجف واقع در کشور عراق یعنی جائی که در تبعید بسر می برد در مقابل اقتدار شاه قد علم کند و او را به عنوان یک جاه طلب و خودکامه ای بی کفایت معرفی نماید. از سال 1343 {آیت الله}خمینی تقریبا به صورتی مخفی در تبعید زندگی می کرد و اعلان وقوع جشن های تخت جمشید زمینه ای را که ایشان انتظار داشتند جهت اقدامی موثر علیه سلطنت پدید آورد خصوصا که شاه در این مورد به شدت می خواست بزرگ نمایی کند.»
منبع: احسان نراقی، از کاخ شاه تا زندان اوین، ترجمه: سعید آذری، تهران، موسسه خدمات فرهنگی رسا، 1381، چاپ ششم، ص 60