عمویی اواخر سال ۳۷ همراه با سایر محبوسین زندان شمارۀ دو به زندان شماره سه منتقل شد؛ ساختمانی قدیمی با دیوارهایی بلند که بیشتر به چاه عمیقی میمانست که حفرههایی بر دیوارهاش به چشم میخورد (پنجره اتاقها). زندان شماره سه با دو در مشخص میشد: یک در برای اتاق ملاقات و در دیگر برای ورود و خروج به زندان.
صبحها که باید برای نماز صبح بلند میشدیم آقای طالقانی میآمد و ما را بیدار میکرد. چون خیلی شوخ بود میآمد بالای سر من و این شعر را میخواند: «نه دست در بدن و نی به تن رمق داری/ بخواب جان برادر بخواب حق داری» ...
ساخت این قصر دو سال زمان برد و بهترین معمارهای تهران در آن زمان روی آن کار کردند و نقاشیهایش نیز اثر سر قلم کسانی چون مهرعلی، نقاش مشهور دوره فتحعلیشاه است. تصاویر به دست آمده از شکل ابتدایی این عمارت آن قدر کم و محدود است که کسی که علاقهمند به تصور کردن این قصر دارد باید از نقاشیهای نقاشانی چون دوبو و طرحهای اوژون فلاندن فرانسوی کمک بگیرد.
زندان قصر در واقع رسواکننده کسانی است که می خواهند مردم ایران گذشته استبداد شاهنشاهی را فراموش کنند . اما مگر می توان با محو مکان هایی همچون زندان قصر که نمادی برای سرکوب و اختناق ستم شاهی بوده است ، تاریخ را تحریف کرد.
بعد از اینکه در سال ۱۸۶۵ لینکن ترور شد، به کسی اجازه داده نشد که از پیکر او عکس بگیرد، اما عکاسان هنرمند بیکار ننشتند و این عکس را خلق کردند که خیلیها هنوز گمان میکنند که عکس واقعی اوست!
وسیله ای که عکس آن را می بینید جهت شنیدن و ردیابی صدای اسکادرانهای هوایی بجای رادار های امروزی بکار می رفت. این وسیله کاملا مکانیکی بوده و در عمل یک یا چند شیپور برعکس بود که انتهای آنها توسط لوله ای باریک به گوش اپراتور می رسید
آیشمن پس از شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم، موفق شد تا به همراه خانوادهاش به آرژانتین فرار کند، اما توسط موساد شناسایی شد و توسط یک گروه کماندویی متشکل از افسران موساد و شاباک، ربوده و به اسرائیل آورده شد.
در روز اول اردیبهشت ۱۳۵۹، چند روز پس از طرح بحثهایی پیرامون تعطیلی دانشگاهها و «انقلاب فرهنگی»، حضرت امام خمینی طی سخنانی بر لزوم اسلامی شدن دانشگاهها تاکید کرد.
نام طهران بهصورت نسبت طهرانی، نخستین بار در احوال حافظ ابوعبدالله محمد بن حامد طهرانی رازی از عالمان بهنام نیمهی نخستین سدهی (3 ه.ق) پهنهی قصران و متوفی به سال (261 یا 271 ه.ق.) ... درج آمده
تا مارس 1918 سپاهیان ترکیه تمامی مناطق از دست رفته خود را مسترد داشته و به مرزهای قبل از جنگ با روسیه رسیدند. تنها نیرویی که در سر راه آنان مقاومت کرد، چند واحد داوطلب ارمنی بود
در نیمه اول قرن نوزدهم میلادی، گروههای تبلیغ مذهبی آمریکایی، پیش از ایجاد هرگونه رابطه رسمی به ایران گام نهادند. استعمار غرب در طی چند قرن اخیر، همواره برای نفوذ و رخنه به درون کشورهای اسلامی و سایر نقاط دنیا، از گروههای تبشیری استفاده کرده است.