بعد از سقوط رضاخان در جریان اشغال ایران توسط متفقین در طول جنگ جهانی دوم؛ به دلیل خلاء قدرتی که در نتیجه انتقال سلطنت از پهلوی اول به محمدرضا شاه حاصل شده بود، جامعه سیاسی و اجتماعی ایران از جمله روحانیت و گروههای مذهبی فرصتی پیدا نمودند تا در عرصه تحولات سیاسی و اجتماعی ایران نقش سازندهای ایفاء نمایند و شبکه های ارتباطی مذهبی را بازسازی کنند و مراسم و شعایر مذهبی نظیر مجالس وعظ و عزاداری مذهبی و... که در دوران سلطنت پهلوی اول بشدت محدود شده بود، رونق دوباره ای بخشند. به عبارت دیگر فضای باز سیاسی و اجتماعی سبب شد روحانیت شیعی مجدداً به عرصه کنشگری در حیات سیاسی و اجتماعی بازگردند و همچنین در مقابل افراد و جریانهای ضد اسلامی و ضد شیعی مثل جریان کسروی با اقتدار تمام وارد عمل شوند. بدون شک نام جمعیت فداییان اسلام بر تارک فعالیت روحانیت شیعی در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران معاصر می درخشد.