خزانهى ایران بعد از قتل امیرکبیر،به امر ناصر الدین شاه بهطور کلى در اختیار سلطان وقت قرار گرفت و پرداختهاى خزانه از نظارت وزیر مالیه و خزانهدار و سایر مسئولین امور مالى مملکت خارج گردید.ناصر الدین شاه نهایت کوشش را به کار برد تا از گرفتن وام خارجى خوددارى کند.در این امر نیز موفق شد، از طریق اعطاى بعضى امتیازات مبالغ لازم براى سفرهاى اروپا و بذل و بخششهاى شاهانه را تهیه نمود.