منورالفکران و عصر روشنگری

در پشت جلد این کتاب می‌خوانیم:

«منورالفکران، کنش‌گران این دوران با جهد و تلاش بی‌بدیل خود توانستند شرایط فکری و فرهنگی بحران انقلابی که به‌واسطه حوادث و جنگ‌های ایران و روس و نیز افق گشایی مسافران فرنگ که در ذهن ایرانی صورت یافته بود را در مسیر دورانی خویش قرار دهند و به پیش برند. آنچه دوره دوم تاریخ فکر و اندیشه جدید ایرانی را نزدیک و در دنباله عصر روشنگری اروپای قرن هیجدهم می‌کند تکیه به آثار و کنش نویسندگان و فعالینی است که در این برهه پا به عرصه نهادند. آنان با ترجمه و الگوبرداری از همگان غربی خود و سرمش نهادن خرد و عقل و اعتماد به آن در توانایی بیرون رفتن از مشکلات و سختی‌هایی که جامعه ایران آن زمان را در چنبره خود گرفته بود، گشاینده این عصر نو شدند. این تاریخ را اکنون می‌توان تاریخ آزادی و شگفتگی سوژه ایرانی نیز نامید.»کتاب حاضر، گزارشی از تکاپوی فکری ایرانیان از هنگام نخستین رویارویی با غرب و مدرنیته تا واپسین سال‌های منتهی به مشروطیت است. اندیشه و فکری که در فاصله‌گیری از تفکر قدیم ایرانی در دو قرن پیش با اولین گزارش‌ها و سفرنامه‌های ایرانیان به فرنگ آغاز شد و پا در راه پرماجرای خود نهاد. ایرانیان ناخواسته و از سر اجبار به جهانی فراخوانده شده بودند که پیش از آنها ساخته و پرداخته شده بود و اینک فهم و درک این جهان نو را از آنها می‌طلبید.اما ایرانیان به‌راستی تفکر و اندیشه جدید خود را چگونه آغاز کردند و در گستره این دو قرن پرهیاهو و پرحادثه چگونه اندیشیدند؟ و چرا اینگونه به جهان و حوادث نگریستند؟ کوشش برای پاسخ به این پرسش‌ها و تأمل پیرامون آنها آغاز پژوهشی است با نام «تاریخ اندیشه جدید ایرانی» است که مولف در دو جلد کتاب اقدام به نگارش آن کرده است.