کنسولگری در خارج معمولا به صرافان یا کسانی که این مقام برایشان مهم است، واگذار میشود و آنها هم در ازای این مقام، پولی به شاه میپردازند.
در ص 63 کتاب و درباره وضعیت بخشهای مختلف حاکمیت در دوران ناصرالدین شاه می خوانیم:
در وزارت امور خارجه، بسیاری از مشاغل، به خصوص برای صدور پاسپورت و فروش مناسب احکام منبع درآمد قابل توجهی هستند. همین است که کنسولگری در استانبول و تفلیس خواهان دارد. کنسولگری در خارج معمولا به صرافان یا کسانی که این مقام برایشان مهم است، واگذار میشود و آنها هم در ازای این مقام، پولی به شاه میپردازند.
سرهنگ پیکو در بخش «شورای دولتی» از امیرکبیر تمجید میکند و مینویسد:
«در آغاز سلطنت شاه جدید، میرزا تقیخان صدراعظم شد. او مردی بود بسیار باشخصیت، کاردان و میهندوست و شرایط اطاعت همگان از قانون را مهیا کرد و قدرت و نفوذ حکومت مرکزی را گسترش داد.» پس از قتل امیرکبیر به فرمان شاه، میرزا آقاخان به صدارت اعظمی رسید و بعد از هفت سال، شاه عملا این پست را حذف و مسئولیتها را میان وزرا تقسیم کرد. سرهنگ اچ. پیکو در بخش دوم نامهاش، از ۱۳ وزارتخانهای نام میبرد که تنها اسما در ایران وجود دارند.