گویند: ابتدای اختراع تلگراف و جاری شدنش در یکی از شهرها، جوانی از شهر خویش به شهر دیگری مسافرت کرد.حین ورود، خواست سلامتی خود را به پدرش اطلاع دهد. به تلگراف خانه رفت و از تلگرافچی پرسیدقانونا چند کلمه در تلگراف استثنا است که اجرت نمی گیرند. گفت: پنج کلمه. گفت: کدام اند.گفت: تاریخ، نام فرستنده، نام گیرنده، نام شهر فرستنده، و شهرش.جوان به همین ترتیب، تلگرافی نوشت که شامل نام خودش و شهری که در آن وارد شده و تاریخ همان روز و نام پدرش و شهر او و فهرست را به تلگرافچی داد و گفت:این صورت تلگراف از همان موارد استثناست که اجرت ندارد. بگیر و بزن.تلگرافچی متحیر ماند. بزم ایران، ص32.