مردی که زمانی تمام داراییش به اعتراف همسرش هیچ بود؛ مدتی بعد به تاراج بهترین زمینهای ایران پرداخت و روستا روستا به املاکش افزوده می شد؛ در حالی که فوج فوج مردم بی گناه آواره می شدند.
۰
رضاشاه کبیر از جمله رهبرانی بود که نوجوانی و جوانی سختی را پشت سر گذاشته و در فقر و فلاکت روزگار گذرانده بود. اگرچه بسیاری از رهبرانی که اینچنین روزهای را سپری می کنند، راحتتر دیگران را درک کرده و همچنین به ساده زیستی روی می آورند، اما هستند شخصیت هایی که با چنین سبکی از زندگانی، به محضی که به مقامی می رسند نه تنها قادر به درد مردم فقیر نیستند، بلکه برای رسیدن به ثروت و جبران گذشته به غارت بیت المال و اموال مردم می پردازند. رضاشاه از این دسته افراد بود. دارایی او، زمانی که تازه با تاج الملوک ازدواج کرده بود، از این قرار بود:
«... من با رضا بیش از 20 سال اختلاف سن داشتم. رضا متولد 1257 و من متولد 1276. پدرم یک خانهی کوچک در حوالی منزل ما در حسن آباد برای رضا اجاره کرد تا عروس خود را به آنجا ببرد. حالا باید بگویم که اسباب زندگی ما چه بود. یک عدد زیلوی ساده که کف یک اتاق را می پوشاند. یک عدد تشت و یک عدد کوزه و دو صندق چوبی و چند دست لحاف و تشک و یک لحاف کرسی و مقداری خرت و پرت.»1
مردی که زمانی تمام داراییش به اعتراف همسرش هیچ بود؛ مدتی بعد به تاراج بهترین زمینهای ایران پرداخت و روستا روستا به املاکش افزوده می شد؛ در حالی که فوج فوج مردم بی گناه آواره می شدند.
1-تاج الملوک، خاطرات تاج الملوک، تهران، نشر نیلوفر، 1390، ص 32
cafetarikh.com/news/23054
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.