فروردین ماه سال ۵۸ نخستین نوروز بدون شاه ایرانیها بود. نوروزی متفاوت از چندین سال قبل. بعد از ۲۵۰۰ سال ایران نوروزی بدون شاه و طاغوت را تجربه میکرد.
در تهران با فرا رسیدن سال نو پاسداران انقلاب به نشانه شروع اولین بهار آزادی هزاران تیر به هوا شلیک کردند و با سرودهای انقلابی خود عید را جشن گرفتند. بعد رادیو به آنها اخطار کرد که ضد انقلاب ممکن است از این کار آنها سوءاستفاده و خرابکاری کند و آنها هم از شلیک خودداری کردند.
تهران اگرچه در این سال خلوت بود، ولی شلوغتر از سالهای پیش نشان میداد. شلوغی نسبی خیابانهای تهران به دلیل کم شدن تعطیلات مدارس، محافظه کاری و مالاندیشی برای جادهها و بالاخره وضع اقتصادی بیشتر مردم بود که اعتصابات انقلابیشان که منجر به سرنگونی رژیم شده بود، مجالی به آنها ندادند تا در روزهای عید به سیر و سیاحت بپردازند.
تهرانی ها سکه پهلوی را تحریم کردند
تهرانی هایی که به هر دلیل در شهر ماندگار شده بودند، امسال در عید دیدنیها دادن سکه پهلوی را به یکدیگر تحریم کردند و بهجای آن کتاب و بهخصوص قرآن و کتاب های سیاسی دادند و امسال این سکه ها بیخریدار مانده بود.
یکی از تصویرسازیهای رسانهها در نوروز ۵۸
در عید دیدنیها هم دوباره مساله اصلی سیاسی چگونگی بافت سیاسی- اقتصادی اسلام، وجود اشتراک و افتراق اسلام با سرمایهداری و سوسیالیسم و... بود. فیلمهای سینمایی بهتر از دوران طاغوت نمایش داده شد. تلویزیون توانست با نمایش چند فیلم سنگین سینمایی تا حدودی این خلاء را پر کند که از جمله میتوان از خوشه های خشم و فستیوال فیلم های چارلیچاپلین نام برد.
امسال تمام کوچه ها و خیابان های شهر تحتالشعاع جو سیاسی کشور قرار گرفت. برگزاری چند میتینگ و تظاهرات که مهمترین آنها گرامیداشت شهدا در بهشت زهرا و اعتراض به موافقتنامه سادات و کارتر و چند میتینگ دیگر بود، شهر را یکپارچه سیاسی کرد.»