سیاست استعمار که خطر رد قرارداد الحاقی و پاره گشتن التزامنامه 1933 را هر لحظه فزونتر می یافت با پشت هم اندازی های مخصوص یک حکومت اختناق را بر مملکت مسلط ساخت تا انتخابات دوره شانزدهم هم بدست آن حکومت انجام گردد.
جوان و تاریخ- اخبار تاریخی
تقلب در انتخابات یکی از ویژگی های همه نظام های استبدادی است. آنها از یک طرف ناچارند به ظواهر دموکراسی احترام بگذارند و از سوی دیگر نمی توانند آن را بر بتابند. این مسئله در مورد حکومت پهلوی نیز صادق است. حکومت پهلوی از همان بدو امر به طور کلی در انتخابات دست می برد. این مسئله همچنان که در مورد رضاشاه صادق است، درباره محمدرضاشاه نیز صدق می کند. در دوره محمدرضاشاه ارتش نقش اساسی در دخالت در انتخابات داشت. آن زمان که قدرت شاه ضعیف بود، بروز اعتراضات مدنی باعث می شد تا حکومت نتواند در مقابل معترضین تاب بیاورد. نمونه اش دوره شانزدهم مجلس بود که باعث ورود مصدق به مجلس شد:
«ماجرای انتخابات دوره پانزدهم تهران و عملیات زشت و تقلبات علنی که دولت وقت در آن انتخابات به دستور شرکت سابق و برای حفظ و حمایت قرارداد 1933 کرد و به خاطر هموطنان عزیز هرگز پوشیده نیست. در اواخر همین دوره بود که قرارداد 1933 از طرف دولت وقت به مجلس پیشنهاد شد. حسابی را که سیاست استعماری به عادت دیرینه در نقشه خویش نکرده بود، ملت ایران بود و همین حساب غلط خوشبختانه نقشه وی را باطل ساخت.... مجلس پانزدهم بدون اینکه حرمت تصویب آن قرارداد را پیدا کند، خاتمه یافت.»
«سیاست استعمار که خطر رد قرارداد الحاقی و پاره گشتن التزامنامه 1933 را هر لحظه فزونتر می یافت با پشت هم اندازی های مخصوص یک حکومت اختناق را بر مملکت مسلط ساخت تا انتخابات دوره شانزدهم هم بدست آن حکومت انجام گردد. حکومت مزبور هم به وظیفه سرسپردگی خویش عمل کرد و انتخابات تهران را در میان دریایی از تقلب و فساد و جعل و تزویر و دسیسه شروع نمود ولی مردم رشید تهران با این انتخابات رسوا به مخالفت و مقاومت برخاستند. به طوری که انتخابات در حین قرائت اوراق از طرف انجمن نظارت که تحت فشار افکار عمومی قرار گرفته بود، باطل گردید.»1