صدراعظمان و نخست وزیران تاریخ معاصر ایران دو دسته بودند: عده ای که برای خدمت و برداشتن سنگی از پیش روی پای ملت این سمت را می پذیرفتند و همه هم و غم آنان بهروزی و سرافرازی این ملت بود و عده ای دیگر که این سمت را نقطه اتکایی برای مال اندوزی و فروختن ذخایر این مملکت و گرفتن رشوه از روس و انگلیس قرار داده بودند. گفت و شنود زیر میان مستوفی الممالک و خویشان او به خوبی می تواند این دو دسته را از هم تفکیک کند: