واقعیت این است که در جریان انقلاب اسلامی، از منظر کیفیت و کمیت مبارزین هیچ گروهی به اندازه جریان های مذهبی نبودند. باقی گروه ها همچون جریان های ملی گرا و یا چپی در میان طیف خاصی و محدودی از جامعه طرفدار داشتند.
۰
واقعیت این است که در جریان انقلاب اسلامی، از منظر کیفیت و کمیت مبارزین هیچ گروهی به اندازه جریان های مذهبی نبودند. باقی گروه ها همچون جریان های ملی گرا و یا چپی در میان طیف خاصی و محدودی از جامعه طرفدار داشتند. مسئله ای که البته آنها با درک و فهم کامل آن، حاضر به پذیرشش نیستند. از همین رو ناچار بودند تا با مکر و حیله های متفاوت چنان وانمود کنند که از طرفدران بسیاری برخوردار هستند:
«اعضای مجاهدین خلق در تظاهرات شگردهای خاصی به کار می بردند که ریاکارانه بود. البته این موضوع برای مردم قابل تشخیص نبود ولی ما متوجه آن بودیم. در میان خیل عظیم جمعیت تظاهر کننده، مجاهدین برای خودشان از پلاکارت با آرم مجاهدین استفاده می کردند و برای اینکه از دیگران متمایز باشند به فاصله ی خیلی زیاد از جمعیت جلوی خود حرکت می کردند. با این کار می خواستند وانمود کنند که جمعیت تظاهر کننده ای که پشت سرشان در حال حرکت است طرفدار اینها است. ما مدام می گفتیم بیاید این فاصله را پر کنید ولی توجهی نمی کردند و به دنبال تظاهر و ریاکاری خودشان بودند.»1
1-مهدی قیصری، خاطرات حجت الاسلام سیدمحسن موسوی فرد، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1387، ص 115 – 116
cafetarikh.com/news/35735
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.