در تاریخ ایران عصر قاجار قحطی های متعددی روی داد. برخی از این قحطی ها هزینه ها و کشتار بالایی را در ایران به بار آورد. شاید حتی اگر نبودند مردانی که به داد گرسنگان می رسیدند، تعداد کشته ها از این نیز بیشتر می شد:
«قحطی و کمبود آذوقه به وجود آمده در سرتاسر ایران به دلیل چپاول و غارتگری سربازان متحدین و متفقین از عمده ترین مشکلات دولت علاءالسلطنه به شمار می رفت. در اثر این رویداد جان بسیاری از ایرانیان در معرض خطر قرار گرفت و چون قیمت ارزاق عمومی به شدت افزایش یافت ساکنین شهرهای مختلف قدرت تهیه ی مایحتاج خود را نداشتند از این رو عده ای خود را به دست قضا و قدر سپردند که در نهایت جان می باختند و گروهی نیز برای کسب قوت لایموت عازم شهرهای بزرگ و بویژه تهران می شدند. برای بر طرف شدن مشکل قحطی علاء السلطنه ده هزار خروار برنج تهیه نمود و هر روز سی خروار آن را در شش نقطه ی تهران به صورت دمپخت در اختیار فقرا و محتاجین قرار می داد. این اقدام وی تا حدودی خطرات ناشی از گرسنگی و بروز قحطی را کاهش می داد اما ناامنی در شهرهای مختلف ایران بویژه در مناطقی که نیروهای روسی و انگلیسی حضور داشتند رو به افزایش بود.»1
1-پرویز افشاری، نخست وزیران سلسله قاجاریه، تهران، مرکز اسناد و خدمات پژوهشی، 1383، ص 218