در ایران عصر قاجار حمام یک حیطه خصوصی و به عبارتی بهتر در چارچوب جغرافیای منزل نبود. بلکه در عرصه عمومی و به عنوان یکی از خدماتی قرار داشت که در سطح جامعه ارائه می شد. نوع حمام ها نیز به مرور زمان دچار تغییراتی شد. مثلا تاریخ حمام عمومی را می توان به قبل و بعد از لوله کشی آب در ایران تقسیم کرد . . .
۰
در ایران عصر قاجار حمام یک حیطه خصوصی و به عبارتی بهتر در چارچوب جغرافیای منزل نبود. بلکه در عرصه عمومی و به عنوان یکی از خدماتی قرار داشت که در سطح جامعه ارائ می شد. نوع حمام ها نیز به مرور زمان دچار تغییراتی شد. مثلا تاریخ حمام عمومی را می توان به قبل و بعد از لوله کشی آب در ایران تقسیم کرد:
«تهران در دوره سلطنت محمدرضا پهلوی صاحب آب لوله کشی شد و از آن پس بنا بر اقتضای جدید حمام های خزینه ای و قدیمی یکی پس از دیگری از گردونه کار خارج شد و از میان رفت و جای خود را به حمام های جدید با آب لوله کشی داد. در این زمان حمام از وضع سنتی خارج گشت و با تغییر فاحش در معماری ساختمان آن به حمام عمومی و خصوصی تبدیل شد. بدیهی است پیش از لوله کشی برای اینکه آب به اصطلاح سوار بر حمام شود حمام ها را در جای گود و در مسیر آب می ساختند تا انتقال اب از طریق جوی امکان پذیر باشد. همین عامل و موارد دیگر معماری خاصی را برای طراحی بنای حمام به معمار بنا دیکته می کرد که کما بیش دستور العمل واحدی بود. برای تمام حمام های سراسر کشور.»
منبع: داریوش شهبازی، برگ های از تاریخ تهران، تهران، نشر ثالث، 1390، ص 275-276
cafetarikh.com/news/36200
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.