ادوارد براون، جهانگرد انگلیسی در سفرنامه خود از آداب و رسوم اجتماعی جامعه ایرانی سخنان بسیاری گفته است. به اعتقاد وی ایرانیان، بزرگان درگذشته را مطلق و مقدس انگاشته و باب نقادی درباره آنها را مسدود می کنند . . .
ادوارد براون، جهانگرد انگلیسی در سفرنامه خود از آداب و رسوم اجتماعی جامعه ایرانی سخنان بسیاری گفته است. به اعتقاد وی ایرانیان، بزرگان درگذشته را مطلق و مقدس انگاشته و باب نقادی درباره آنها را مسدود می کنند. از جمله اینکه پیوسته از درخشندگی و عظمت مقام علمی و ادبی گذشتگان سخن می گویند و مقام علمی و ابدی معاصران را در برابر آنان ناچیز می شمرند. ایرانیان در مجلسها و محفلها یا در صحبتهای دو نفری هرگونه عیب جویی و نقد آثار گذشتگان را خبط و گناه می دانند و انتقاد کننده به ساحت آنها را نمی بخشند. همه می گویند که دیگر ایران کسانی را به بلند پایگی رودکی، فردوسی، انوری، خیام، نظامی، ناصرخسرو، مولوی، سعدی، حافظ، جامی و... نخواهد دید.
منبع:
ادوارد براون، یک سال در میان ایرانیان، ترجمه مانی صالحی علامه، تهران، نشر اختران، 1378، ص 131