تنبیه بدنی در مکتبخانه های قدیم از امور رایج آموزش بود. اگر در همه مکتبخانه ها هم تنبیه بدنی نبود، اما در بسیاری از آنها تنبیه از شیوه های رایج آموزش بود. گاهی برخی از معلمان نیز ابتکارت غریبی در تنبیه بکار می بردند و گویی به این وسیله تفریح می کردند . . .
۰
تنبیه بدنی در مکتبخانه های قدیم از امور رایج آموزش بود. اگر در همه مکتبخانه ها هم تنبیه بدنی نبود، اما در بسیاری از آنها تنبیه از شیوه های رایج آموزش بود. گاهی برخی از معلمان نیز ابتکارت غریبی در تنبیه بکار می بردند و گویی به این وسیله تفریح می کردند. برعکس امروز بسیاری از اولیاء نیز نه تنها چندان واکنشی در مقابل تنبیه استاد نشان نمی دادند؛ بلکه به اعتبار این گفتار قدیمی «جور استاد به ز مهر پدر» به معلم می سپردند که اگر کودک شیطنت کرد یا درس نخواند او را خوب تنبیه کند. در اردبیل رسم چنین بوده که معمولاً وقتی ولی طفلی او را به مکتب می گذاشت؛ این جمله را خطاب به آخوندباجی می گفت «اتی سنون، سوموگی منیم» یعنی گوشتش مال تو، استخوانش مال من» و این حکایت از آن داشت که اگر آنقدر به او چوب بزند و گوشتهای بدنش بریزد او رضایت خواهد داشت. البته درسطح عمومی جامعه نیز همین سلسله مراتب تا بالا ادامه داشت؛ یعنی حاکم شهر نیز می توانست به علتهای مختلف پدری را به فلک ببندد و در حضور همه مردم وی را شلاق بزند.
منبع:
بابا صفری، اردبیل در گذرگاه تاریخ، تهران، بی نا، جلد سوم، 1362، ص 165
cafetarikh.com/news/36226
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.