محمدرضا پهلوی با همه احساس حقارتی که در مشروعیت داخلی خود داشت و با توجه به وابستگی که به ایالات متحده داشت، برای احیای شخصیت خود تلاش می کرد تا خود را با شخصیت های ایران باستان گره بزند. آنچنان که جا در پای کوروش کبیر می گذاشت. در این گزافه گویی و اغراق شخصیت شاه البته اسرائیلی ها که شاه را به کوروش کبیر تشبیه می کردند نیز نقش بسیاری داشتند . . .
۰
محمدرضا پهلوی با همه احساس حقارتی که در مشروعیت داخلی خود داشت و با توجه به وابستگی که به ایالات متحده داشت، برای احیای شخصیت خود تلاش می کرد تا خود را با شخصیت های ایران باستان گره بزند. آنچنان که جا در پای کوروش کبیر می گذاشت. در این گزافه گویی و اغراق شخصیت شاه البته اسرائیلی ها که شاه را به کوروش کبیر تشبیه می کردند نیز نقش بسیاری داشتند:
«شاه سال 1350 را سال «کوروش کبیر» نامید و جشنهای شاهنشاهی را برگزار کرد تا بتواند فرهنگ ایران باستان مورد نظرش را احیا کند. محمدرضا شاه تاکید داشت: برای احیای فرهنگ اصیل ایرانی با همه ی اصالت و زیبایی اش باید راهی پیدا کرد. مثلا تاریخ کشور را باید به آغاز دوران شاهنشاهی بازگردانیم ادامه این گونه سیاستهای شاه منجر به تغییر تاریخ از هجری به شاهنشاهی در سال 1355 شد.»
منبع: منصور سلطانزاده، جنبش دانشجویی ایران و رسالتها، تهران، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری، 1384،ص 54 – 55
cafetarikh.com/news/36238
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.