در ایران عصر پهلوی هر بخش از کشور تیول شخصی و فامیلی طیف خاصی از وابستگان به خاندان پهلوی بود. این مسئله در مورد وازارت خارجه ایران نیز صادق بود. خاطرات مجید مهران در دهه 1320 به خوبی می تواند بیانگر این واقعیت باشد . . .
۰
در ایران عصر پهلوی هر بخش از کشور تیول شخصی و فامیلی طیف خاصی از وابستگان به خاندان پهلوی بود. این مسئله در مورد وازارت خارجه ایران نیز صادق بود. خاطرات مجید مهران در دهه 1320 به خوبی می تواند بیانگر این واقعیت باشد:
«وزارت خارجه سالیان دراز تیول خانواده هایی خاص و معروف بود و من چون اولین فرد فامیل مهران بودم که قصد ورود به وزارت خارجه داشتم به آسانی مرا نمی پذیرفتند. خوب به یاد دارم همان اوایل که در اداره رمز بودم روزی تلفن زنگ زد. وقتی گوشی را برداشتم، طرف مقابل گفت: کسی که با من صحبت می کند کیست؟! ناچار خودم را معرفی کردم. بعد معلوم شد این شخص کاظم نیامیر رئیس اداره سوم سیاسی است و کبر و نخوت وزارت خارجه ای او اجازه نمی داد طبق عرف و عادت، خود را به معرفی کند. این نمونه را عرض کردم تا فضای آن روز وزارت خارجه را بهتر متوجه شوید.»
منبع: مجید مهران، گفت و گو با مجید مهران، گفت و گو: مرتضی رسولی پور، تهران، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1393، ص 27
cafetarikh.com/news/36531
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.