این سیاست که اصطلاحاً به تفرقه بینداز و حکومت کن؛ معروف شده است، به وسیله‌ی استعمارگران در قرون گذشته در آسیا و کشورهای مسلمانان بارها مورد استفاده قرار گرفته است و این یک روش و خط‌مشی برای سلاطین و برخی رجال سیاسی شده بود تا بدین‌وسیله بتوانند به اهداف خود برسند.
۰
ایجاد تفرقه برای جلوگیری از اتحاد
تفرقه بینداز و حکومت کن!
یکی از ویژگی‌های حاکم بر رژیم پهلوی بی‌اعتمادی ریشه‌دار میان شاه و رجال لشگری و کشوری بود. صرف‌نظر از دلایل این بی‌اعتمادی که متعدد می‌باشد، شاه از آن برای کنترل زیردستانش استفاده می‌کرد. این سیاست به شاه این امکان را می‌داد تا با ایجاد رقابت و دشمنی میان زیردستانش، آنها را به هم مشغول کرده و مانع از هرگونه توطئه‌ی احتمالی علیه سلطنتش شود. این سیاست که اصطلاحاً به تفرقه بینداز و حکومت کن؛ معروف شده است، به وسیله‌ی استعمارگران در قرون گذشته در آسیا و کشورهای مسلمانان بارها مورد استفاده قرار گرفته است و این یک روش و خط‌مشی برای سلاطین و برخی رجال سیاسی شده بود تا بدین‌وسیله بتوانند به اهداف خود برسند. در بخشی از این سند آمده است: « رئیس شهربانی [علوی‌مقدم] گفته است آقای دکتر اقبال یا تیمسار سرلشکر بختیار قادر به مبارزه با مشارالیه نمی‌باشد و حتی شاهنشاه قبل از عزیمت خود به اروپا آنان را به دست وی سپرده‌اند و او نیز هر دو نفر را تحت نظر دارد .... »
cafetarikh.com/news/48213
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.