چه اندیشه ای پشت تاسیس حزب رستاخیز بود؟

حزب رستاخیز یکی از مهمترین اقدامات شاه در متمرکز کردن قدرت و شناسایی مخالفان رژیم بود. با این حال شاه با توجیه حفظ حقوق حزب اقلیت و ایجاد عدالت میان حزب اقلیت و اکثریت به تأسیس این حزب پرداخت:
«شاه می‌گفت حزب اکثریت سال‌ها دولت را در اختیار دارد، خوب هم کار کرده، علتی هم برای تغییرش نیست اما در این بین سهمی به حزب اقلیت نرسیده است در حالی که در واقع تفاوتی بین حزب اکثریت و اقلیت نیست، چرا باید اعضای حزب اقلیت که فقط این عنوان را دارند مزایائی کمتر از حزب اکثریت داشته باشند، این تقسیم‌بندی عادلانه نیست. شاه اعتراف داشت که این بازی دو حزبی ناشی از دستور خود اوست و باعث بی‌عدالتی بین افرادی شده که گروهی را به دکان ایران نوین فرستاده‌اند و گروهی را به دکان حزب مردم اعزام نموده‌اند و فکر می‌کرد اگر همه افراد این دو دسته بازیگر را در یک حزب جمع کرده بود عدالت برقرار می‌شد و از مزایا یکنواخت استفاده می‌کردند. ثانياً شاه فکر می‌کرد که مردم به احزاب ساختگی جذب نشده‌اند برای این که تفاوتی بین آنها نبوده و برگزیدن یکی دلیلی نداشته و از طرفی موجب می‌شده آن حزب دیگر نگران شود و اگر یک سازمان واحد موجود باشد همه با شوق و ذوق به سوی آن روان خواهند بود و همکاری خواهند داشت و مشکل حزب و دمکراسی برطرف می‌شود. ثالثاً حزب خرج داشت وگر چه احزاب و مردم و سپس ایران نوین و مردم از سوء استفاده‌های بسیار و از دست‌اندازی به حقوق مردم مخارج آن را تأمین می‌نمودند و گاهی هم اعضای علاقه‌مند به پست و مقام، باید هزینه‌هائی را متحمل می‌شدند ولی بهر حال مشکل بود که بطور مستمر و برای همیشه اعضاء پول صرف کنند ولو اینکه پول‌های بادآورده ناشی از سوء استفاده باشد. بنابراین حزب واحد اشکال را برطرف می‌ساخت و چون رسمة حزب دولتی بود مخارج آن را هم دولت می‌بایست از عهده برآید و در بودجه پیش‌بینی نمایند و به همین ترتیب ده‌ها میلیون تومان در مدت سه سال و نیم عمر این حزب به آن اختصاص دادند و ساختمان‌های عظیم برای تشکیلات آن، شروع به ساختن نمودند روزنامه رستاخیز ارگان حزب و دولت هم شروع به ترویج مرام واهداف حزب نمود.»

منبع: سیدجلال‌الدین مدنی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، جلد 1، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1391، چاپ هفدهم، صص 299- 300