
این سماور در روزهای مهمانی و عید که مهمانان مقرب پیش قمرالسلطنه می آمدند وارد مجلس می شد و با صدای ساز خودنمایی میکرد. اتفاقا در یک سال در ایام نوروز که خانوادههای اعیان دعوت بودند، قمرالسلطنه بعد از ناهار خانمها را به تالار آیینه دعوت به خوردن چای و عصرانه کرد.
عدهای از آنها که با این خانم حسادت و اختلاف داشتند فرصت را مغتنم شمرده و به بهانه سماور ساز زن و حرام بودن ساز مجلس را ترک کردند. عاقبت این سماور به دستور شاه برای جلوگیری از سر و صدا و اختلافات خانمها به انبار شاهی برده شده و تا زمان احمدشاه نیز موجود بوده است.
منبع: چای در ایران (پژوهش مردم شناختی)، محمد میرشکرایی، 1378، ص 36.